achromatami
Encyklopedia PWN
achromat
układ opt., w którym dzięki zastosowaniu materiałów o różnej dyspersji (np. szkło kronowe i flintowe) skorygowano aberrację chromatyczną położenia dla 2 długości fal świetlnych;
[gr. achrṓmatos ‘bezbarwny’],
obiektyw
układ opt. (gł. soczewkowy, ale też zwierciadlany lub soczewkowo-zwierciadlany) tworzący odwrócony rzeczywisty obraz przedmiotu;
[łac.],
wady układów optycznych przejawiające się w tym, że otrzymane za ich pomocą obrazy optyczne (lub ich elementy) są nieostre, zniekształcone lub zabarwione;
apochromat
układ opt. (obiektyw, okular), w którym dzięki zastosowaniu odpowiednio dobranych materiałów skorygowano aberrację chromatyczną położenia dla 3 długości fal (achromat z dodatkową korekcją chromatyzmu wtórnego);
[gr. apó ‘od’, chrṓma, ˜atos ‘barwa’],
flint
szkło opt. ołowiowo-krzemianowe o dużym współczynniku załamania światła; zawiera znaczne ilości tlenku ołowiu PbO (od ok. 25% do ok. 65%);
[niem.],
kron, ang. crown,
szkło krzemianowe potasowe, zwykle zawierające również tlenek boru B2O3, a niekiedy tlenki baru i cynku BaO i ZnO, nie zawierające tlenku ołowiu PbO;
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
