Tybet
Encyklopedia PWN
grupa plemienna pochodzenia tybetańskiego, zamieszkująca górne partie doliny doliny Kali Gandaki w zachodnim Nepalu;
Tybetańska Księga Umarłych, tybet. Bar-do-t‘os-grol-cz‘en-mo
rytualny tekst buddyzmu tybet., wykorzystywany w praktyce rel.;
[‘wielkie wyzwolenie z bar-do przez słuchanie’],
Tybetańska, Wyżyna, chiń. Qingzang Gaoyuan, tybet. Czangt’ang,
wyż. w Azji Środkowej, w południowo-zachodniej części Chin i w niewielkiej części na zachodzie na spornym terytorium chiń.-indyjskim;
wg nowszej klasyfikacji gałąź języków chiń.-tybet. obejmująca języki tybet.-birmańśki i kareński (gł. w autonomicznym stanie Karen w południowo-wschodniej Birmie).
Xigazê, Szigace, Rigaze,
m. w zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Tybet, na wys. ok. 3870 m, przy ujściu rz. Nyang Qu do Brahmaputry.
Yamzho Yumco, tybet. Jamdok-c‘o,
jezioro słodkowodne w Chinach, w południowo-wschodniej części Wyż. Tybetańskiej, ok. 60 km na południe od Lhasy, na wys. 4482 m;
