Turcji
Encyklopedia PWN
Rumajlan, Rumaylān,
pole naftowe w północno-wschodniej Syrii (muhafaza Al-Hasaka), w pobliżu granicy z Irakiem i Turcją;
autonomiczny okręg imperium tureckiego, utworzony z części południowej Bułgarii na mocy decyzji kongresu berlińskiego 1878, ze stolicą w Płowdiwie;
rycerstwo
warstwa społeczna złożona z konnych wojowników, istniejąca w Europie łacińskiej w epoce dojrzałego i późnego średniowiecza (XI–XV w.).
[rycerz < staroczes. rytieř < średnio-wysoko-niem. ritaere ‘jeździec’],
łac. militia, ang. chivalry, fr. chevalerie, niem. Rittertum,
Sadyci, Banū Sa‘d,
dynastia szarifów wywodzących się z plemienia Banu Sad z południowego Maroka, panująca 1510–1659.
syn Kazimierza Jana, brat Aleksandra Pawła i Piotra Pawła, dowódca wojsk sapieżyńskich pod Olkienikami;
