Słup
Encyklopedia PWN
ganek
arch.:
[niem.],
polski herb szlachecki;
układy prostych elementów konstrukcyjnych budowli (np. bloki, słupy, belki, płyty, ściany) przenoszące do podpór, fundamentów i podłoża gruntowego obciążenia od ciężaru własnego budowli oraz obciążenia wywołane użytkowaniem budowli (działania ludzi, maszyn i urządzeń, instalacji i procesów technologicznych) i oddziaływaniami klimatycznymi (wiatr, śnieg, deszcz, zmiany temperatury).
słupnicy, stylici,
wczesnochrześc. asceci, którzy większą część życia spędzali na wolno stojących kamiennych słupach (gr. stýlos ‘kolumna’, ‘słup’);
Szymon Słupnik, Szymon Słupnik Starszy, Symeon Stylita, święty, ur. ok. 390, Sis? (Sisam, ob. Samandağı, Turcja), zm. 2 VII 459, k. Aleppo (ob. Halab, Syria),
syryjski asceta wczesnochrześcijański;
torii
specyficzna japońska konstrukcja arch. składająca się z 2 pionowych słupów zwieńczonych 2 poziomymi belkami, w kształcie bramy;
[jap.] 
,
, 
