Skandynawski
Encyklopedia PWN
Vinland
kraina na północno-zachodnim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego, odkryta przez średniowiecznych żeglarzy skandynawskich;
[‘kraj winorośli’ lub ‘kraj łąk’],
Wener, Vänern,
jezioro tektoniczno-polodowcowe w Szwecji, w zachodniej części Obniżenia Środkowoszwedzkiego, na wys. 44 m;
wędrówki zwierząt, migracje zwierząt,
czynne przemieszczanie się zwierząt (osobników, grup osobników lub całych populacji) na różne odległości.
członkowie drużyn skandynawskich podejmujących od końca VIII do 2. połowy XI w. dalekosiężne wyprawy — głównie morskie i rzekami — o charakterze rabunkowym, handlowym, osadniczym lub zdobywczym (wiele wypraw łączyło różne formy działań) do krajów wschodniej, zachodniej i niekiedy południowej Europy, docierający też do cesarstwa bizantyńskiego i kalifatu bagdadzkiego oraz Ameryki Północnej.
wschodnioeuropejska platforma, Fennosarmacja,
geol. platforma prekambryjska obejmująca Niz. Wschodnioeuropejską, większą część Płw. Skandynawskiego, północno i północno-wschodnie obszary Polski;
sposób powoływania obywateli do pełnienia funkcji publicznych w organach państwowych, a także w organach samorządowych, partii politycznych i in. organizacji społecznych, przez głosowanie na wysuniętych kandydatów lub ich listy.
