Rudaw
Encyklopedia PWN
archeol. kultura wczesnej epoki brązu (między 2400 a 2300–1700 p.n.e.), rozwijająca się na pograniczu Europy Środkowej i Europy Zachodniej, w dorzeczu Morawy, górnej i środkowej Łaby oraz górnej i środkowej Odry;
m. w Bośni i Hercegowinie, w Rudawach Bośniackich, na północ od Sarajewa;
Volterra
m. w środkowych Włoszech, w regionie Toskania, w Rudawach Toskańskich, 50 km na południowy zachód od Florencji.
[woltẹrra],
północno-wschodnia część VII dzielnicy samorządowej Zwierzyniec (Kraków), między Rudawą a Lasem Wolskim, na stokach wzgórza Sowiniec;
Wschodnioserbskie, Góry, Rudawy Wschodnioserbskie, Karpatsko-balkanske planine,
góry w Serbii, zachodnia część Bałkanów, na południe od Żelaznej Bramy, pomiędzy dolinami Morawy i Timoku;
dzielnica mieszkaniowo-rekreacyjna Krakowa, na l. brzegu Wisły i nad Rudawą;
