Pradoliny Warciańsko Odrzańskiej
Encyklopedia PWN
Warciańsko-Odrzańska, Pradolina, Pradolina Berlińska,
region w środkowozachodniej Polsce i Niemczech, między pojezierzami: Lubuskim i Wielkopolskim na północy a Wzniesieniami Zielonogórskimi i Pojezierzem Leszczyńskim na południu, część tzw. pradoliny warszawsko-berlińskiej;
geol. szeroka (do kilkudziesięciu km) dolina utworzona w plejstocenie podczas dłuższego postoju lądolodu, w wyniku erozyjnej działalności wielkich mas wód proglacjalnych, pochodzących z topniejącego lądolodu, i wód ekstraglacjalnych, płynących z obszaru niezlodowaconego;
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
zachodnia część Pradoliny Warciańsko-Odrzańskiej, w Polsce i Niemczech (zachodni skraj);
rzeka, prawy, największy dopływ Odry; płynie z Wyż. Krakowsko-Częstochowskiej przez wyżyny Woźnicko-Wieluńską i Przedborską, Niz. Południowowielkopolską (kotliny: Szczercowska, Sieradzka, Kolska oraz Dolina Konińska), Pradolinę Warciańsko-Odrzańską (Kotlina Śremska), Pojezierze Wielkopolskie (Poznański Przełom Warty między Pojezierzem Poznańskim a Pojezierzem Gnieźnieńskim) do Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej;