Kobalt
Encyklopedia PWN
dziedzina techniki zajmująca się wydobywaniem surowców mineralnych z dna mórz, a także ich uzyskiwaniem z wody morskiej;
naczynia dekoracyjne i użytkowe wyrabiane od XIII do przełomu XVII i XVIII w. głównie w Máladze (XII w.), Walencji (XIV w.), Paternie koło Walencji (XIV–XV w.);
minerał, siarczek kobaltu i arsenu CoAsS;
miner. różowoczerwone wykwity → erytrynu występujące w arsenowych złożach rud kobaltu i rud niklu z domieszką kobaltu.
fizjol. pierwiastki chem. występujące w organizmach zwierzęcych i roślinnych w bardzo małych ilościach (śladowych) i niezbędne do normalnego przebiegu różnych procesów biochem. w tkankach (należą do nutrientów);
