Kartaginie

Encyklopedia PWN

język z północno-zachodniej grupy języków semickich, najbliżej spokrewniony z hebrajskim i ugaryckim;

Fokaja, rzym. Phocaea, ob. Foça,

miejscowość w Turcji, na zachodnim wybrzeżu płw. Azja Mniejsza, nad zat. İzmir (M. Egejskie).

[frãs^uạ]

(Pierre-) Joseph (-Célestin), ur. 29 III 1759, Namur, zm. 13 III 1851, Bruksela,

malarz belgijski;

Grakchus Gajusz, Caius Sempronius Gracchus, ur. ok. 152 p.n.e., zm. 121 p.n.e.,

Halk al-Wadi, Ḥalq al-Wādī, fr. Halq el Oued, La Goulette Wymowa

m. w Tunezji, w zespole miejskim Tunisu, nad Zat. Tuniską (M. Śródziemne).

[fenickie, ‘sługa Melkarta’],

ur. ok. 275 p.n.e., zm. 229 p.n.e.,

ojciec Hannibala, kartagiński wódz i polityk;

Ilustracje