Judę

Encyklopedia PWN

judo, dżudo

[jap. jū ‘łagodny’, ‘miękki’, ‘elastyczny’, dō ‘droga’] Wymowa

japońska dyscyplina sport., odmiana walki wręcz, wywodząca się z jujitsu.

Juda, Królestwo Judzkie, Królestwo Południowe,

starożytne państwo w południowej Palestynie, między Jerozolimą, która była jej stolicą, a Hebronem;

Juda Pobożny, Juda he-Chasid, Juda Ben Samuel he-Chasid, ur. ok. 1150, zm. 1217,

żydowski teolog i mistyk;

[‘Żyd’], tyg. wyd. 1919–29 (od 1920 dziennik) w Warszawie;

Juda Liwa Ben Becalel, Juda Loew Ben Becalel, znany pod akronimem Maharal mi-Prag, ur. 1525, zm. 1609, Praga,

rabin, znawca i komentator Talmudu, matematyk i astronom.

Juda Machabeusz, Juda Makkabi, data ur. nieznana, zm. 160 p.n.e.,

przywódca żydowski: po śmierci ojca, Matatiasza (165 p.n.e.) przywódca powstania Żydów przeciw Antiochowi IV Epifanesowi,

Materiały dodatkowe