Italia

Encyklopedia PWN

grupa języków z rodziny indoeur. występująca w Italii: łacina (z dialektem faliskim z miasta Falerii), oskijski, umbryjski i (prawdopodobnie) wenetyjski;
Karloman z Bawarii, z dyn. Karolingów, ur. ok. 830, zm. 29 IX 880, Öttingen,
król wschodniofrankijski od 876, król Italii 877–879;
Karol Wielki, Karolus Magnus, fr. Charlemagne, niem. Karl der Grosse, z dynastii Karolingów, ur. 2 IV 742 lub 747, zm. 28 I 814, Akwizgran,
król Franków i cesarz rzymski.
Konstantyn V, z dynastii syryjskiej, ur. 718, Konstantynopol, zm. 14 IX 775, Strongylon,
cesarz bizant. od 741;
Kume, gr. Kýmē, rzym. Cumae, wł. Cume,
najstarsza kolonia gr. w Italii, nad M. Tyrreńskim (południowe Włochy, region Kampania, na zachód od Neapolu);
latyfundia, latifundia
[łac. latus ‘szeroki’, fundus ‘posiadłość ziemska’],
w starożytnej Italii wielkie majątki ziemskie (tysiące ha);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia