Gniew

Encyklopedia PWN

[hebr. gê (ben) Hinnōm, aram. gehinnam ‘dolina (syna) Hinnoma’, ‘dolina jęku’],

dolina w pobliżu południowo-zachodniej części staroż. Jerozolimy, którą Żydzi uważali za splamioną przez kult pogański (zwłaszcza kult Molocha);

Giełgud Ignacy, data ur. nieznana, zm. 13 VI 1807, Gniew,

strażnik w. litew. 1789–94; w powstaniu kościuszkowskim 1794 czł. Rady Najwyższej Nar. w Wilnie;

[łac.],

gniew królów jest zawsze srogi (Seneka Młodszy Medea).

w chrześc. teologii moralnej grzechy, które w największym stopniu powodują utratę więzi człowieka z Bogiem i in. ludźmi

Grzegorz VII, brat Hildebrand, święty, ur. ok. 1020, Rovaco (Toskania), zm. 25 V 1085, Salerno,

papież.

Materiały dodatkowe