Definicja
Encyklopedia PWN
amper, A,
jednostka prądu (natężenia prądu) elektr., podstawowa w układzie SI;
dział matematyki rozwinięty w latach 60. XX w. przez A. Robinsona, będący ścisłą realizacją pochodzącej z XVII w. koncepcji G.W. Leibniza, który chciał oprzeć cały rachunek różniczkowy i całkowy na pojęciu nieskończenie małej;
filozof indyjski;
architektura
sztuka tworzenia ładu w otoczeniu w celu dostosowania go do zaspokojenia wielorakich fizycznych, materialnych i kulturowych potrzeb ludzi przez planową przemianę naturalnego środowiska oraz budowanie form i wydzielanie przestrzeni o różnym przeznaczeniu.
[łac. < gr. architéktōn ‘budowniczy’],
sztuka kształtowania przestrzeni wokół człowieka w skali krajobrazu, zgodnie z jego naturalnymi właściwościami i kulturowymi tradycjami;
szwedzki fizykochemik i astrofizyk.
