architektura krajobrazu
 
Encyklopedia PWN
architektura krajobrazu,
sztuka kształtowania przestrzeni wokół człowieka w skali krajobrazu, zgodnie z jego naturalnymi właściwościami i kulturowymi tradycjami;
umiejętność polegająca na harmonijnym powiązaniu budowli bądź zespołu budowli, z najbliższym otoczeniem, uwzględniając warunki naturalne i kulturowe; termin i definicja sformułowane przez Ch. Eliota.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia