Dacji
Encyklopedia PWN
naród rom. tworzący podstawową ludność Rumunii, większe skupiska w Mołdawii, na Ukrainie (150 tys., 2001, zwłaszcza w północnej Bukowinie), w Serbii (35 tys., gł. w Wojwodinie) i na Węgrzech; emigracja m.in. w USA, Kanadzie i Francji;
kierunek w kulturze rumuńskiej na przeł. XVIII i XIX w., zgodny z założeniami oświecenia;
Dakowie, gr. Dakoí, łac. Daci,
w starożytności lud mówiący językiem należącym do trackiej rodziny języków indoeuropejskich, zamieszkujący tereny obejmujące w przybliżeniu obecną Rumunię.
władca Daków od 87 r.;
diecezja
w starożytnym Rzymie jednostka administracyjna wprowadzona przez cesarza Dioklecjana w końcu III w. n.e.;
[łac. dioecesis < gr. dioíkēsis ‘gospodarka domowa’, ‘administracja’, ‘prowincja’],
cesarz rzym., wspólnie z ojcem, Walerianem, od 253;
