Chów
Encyklopedia PWN
obiekt budowlany nadziemny odgradzający od wpływów zewn., zwłaszcza atmosferycznych, określoną przestrzeń użytkowaną przez człowieka (lub przeznaczoną do chowu zwierząt) za pomocą przegród budowlanych (ściany, przekrycie);
archeol. kultura wczesnego neolitu zachodnich stepów nadczarnomor., trwająca od V do 1. poł. IV tysiąclecia p.n.e.;
Camargue
region w południowej Francji, obejmujący część delty Rodanu, położoną na zachód od gł. koryta rzeki;
[kamạrg] 
,
,
archeol. kultura wczesnego neolitu środkowej Europy, datowana na 2. poł. V i pocz. IV tysiąclecia p.n.e.;
ryby słodkowodne niepożądane ze względów gospodarczych;
Colling
ang. hodowcy zwierząt gospodarskich, bracia:
[kọlıŋ],
