Akustyka fizyczna
Encyklopedia PWN
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
fizyka
nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;
[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
Helmholtz 
, ur. 31 VIII 1821, Poczdam, zm. 8 IX 1894, Charlottenburg (obecnie w granicach Berlina),
fizyk, fizjolog i filozof niemiecki, z wykształcenia lekarz.
[hẹlmholc]
Hermann Ludwig Ferdinand von , ur. 31 VIII 1821, Poczdam, zm. 8 IX 1894, Charlottenburg (obecnie w granicach Berlina),
fiz. zaburzenie falowe w ośrodku sprężystym gazowym, ciekłym lub stałym (fale sprężyste) wywołujące subiektywne wrażenie słuchowe u człowieka lub zwierząt (definicja z zakresu fizyki), a także subiektywne wrażenie słuchowe wywołane takim zaburzeniem (definicja z zakresu psychologii);
Rayleigh , ur. 12 XI 1842, Langford Grove k. Maldon (hrab. Essex), zm. 30 VI 1919, Terling Place k. Witham (hrab. Essex),
fizyk brytyjski.
[rẹıli]
lord, John William Strutt , ur. 12 XI 1842, Langford Grove k. Maldon (hrab. Essex), zm. 30 VI 1919, Terling Place k. Witham (hrab. Essex),
