kolonie akademickie
 
Encyklopedia PWN
kolonie akademickie
[łac. colonia ‘osiedle’],
w Polsce XVI–XVIII w. szkoły podporządkowane gł. Akad. Krakowkiej;
ich powstanie wiązało się z dążeniem władz uczelni do ujednolicenia przygotowania młodzieży do studiów oraz z walką z jezuitami i ich dążeniem do monopolu szkolnego. Zwierzchnictwo Akademii polegało na opracowywaniu programów nauczania i podręczników, przygotowywaniu nauczycieli i nadzorze nad działalnością i funduszami szkół. Pierwsza kolonia akademicka powstała 1588 w Krakowie staraniem rektora J. Janidły oraz fundatorów B. Nowodworskiego i G. Władysławskiego, zwano ją też później Collegium Novodvorscianum (Nowodworskiego Kolegium); była to szkoła o programie humanist., z szerszym uwzględnieniem języka pol. i historii. W XVI–XVIII w. powstało ok. 30 kolonii; ich poziom był zróżnicowany i zmieniał się w ciągu lat — od gimnazjów akademickich (np. Poznań, Chełmno) po placówki na poziomie szkół parafialnych. Na podobnych zasadach zostało zorganizowanych kilka kolonii Akademii Zamojskiej. Z powołaniem Komisji Edukacji Narodowej kolonie akademickie znalazły się pod jej zwierzchnictwem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia