SGML, ang. Standard Generalized Markup Language,
inform. język formalny określający sposób zapisu dokumentów zawierających sformatowany tekst oraz informacje nietekstowe (odnośniki do fragmentów dokumentu lub do innych dokumentów, rysunki itp.);
SGML
Encyklopedia PWN
oprac. 1969 przez C.F. Goldfarba; standard ISO 8879, ustanowiony 1986; pozwala na opisywanie elementów hipertekstowych (hipertekst) i multimedialnych; wykorzystywany jako format dużych zbiorów danych tekstowych, m.in. dokumentacji techn. i prawnej, a także stron WWW (jako język HTML); na podstawie SGML stworzono 1998 uproszczony metajęzyk XML (ang. Extensible Markup Language), stosowany do wymiany danych w sieci Internet.
