Nadkaspijska, Nizina, ros. Prikaspịjskaja nịzmiennost´, Prikaspijskaja nizmennost', kazachskie Kaspij mangy ojpaty, Kaspij maņy ojpaty,
niz. w Kazachstanie i Rosji, nad M. Kaspijskim, w dorzeczu Wołgi, Uralu, Emby i Tereku.
Nadkaspijska, Nizina
Encyklopedia PWN
Leży na obszarze wielkiego zapadliska tektonicznego na południowo-wschodnim skraju prekambryjskiej platformy wschodnioeur.; zapadlisko wypełniają różnorodne, węglanowe i okruchowe, mor. i lądowe osady paleozoiku, mezozoiku i kenozoiku, o miąższości kilkunastu km; w czwartorzędzie kilkakrotnie zalewana przez morze, które w północnej części pozostawiło osady ilaste, w południowej — piaszczyste. Powierzchnia równinna; miejscami wznoszą się odosobnione wzniesienia, kopuły diapirowe związane z wysadami soli (wysokość do 149 m); południowa część leży p.p.m. (do 27 m); liczne słone jeziora (największe Szałkar, Baskunczak i Elton). Klimat umiarkowany ciepły, kontynent., wybitnie suchy; średnia temp. w styczniu od –14°C na północy do –8°C na wybrzeżu, w lipcu 22–23°C; suma roczna opadów od 150–200 mm na południowym wschodzie do 350 mm na północnym zachodzie; częste suchowieje. Roślinność półpustynna (na północy przewaga traw, na południu bylic i słonorośli). Wyzyskiwana jako pastwiska; wzdłuż Wołgi basztany; wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego (w dorzeczu Emby), soli kam.; gł. m.: Astrachań, Atyrau.
