Ententa Mała,
system sojuszów polit.-wojsk. w Europie Środkowej i na Bałkanach; złożyły się na nią porozumienia zawarte między Czechosłowacją i Jugosławią (1920), Czechosłowacją i Rumunią (1921) oraz Jugosławią i Rumunią (1921);
Ententa Mała
Encyklopedia PWN
celem Małej Ententy było utrwalenie w tej części Europy układu polit., powstałego w wyniku traktatów pokojowych z Węgrami i Bułgarią po I wojnie świat., zwłaszcza przeciwdziałanie restauracji Habsburgów na Węgrzech i rewanżyzmowi węg.; Francja wykorzystywała Małą Ententę jako jeden z gł. instrumentów swej polityki wobec Niemiec i ZSRR; w celu umocnienia wpływów w państwach Małej Ententy Francja zawarła traktaty przyjaźni i przymierza z Czechosłowacją (1924), Rumunią (1926) i Jugosławią (1927); 1933, po dojściu A. Hitlera do władzy, podpisano Pakt Organizacyjny, powołujący ponadpaństw. struktury Małej Ententy: Stałą Radę (ds. polit.) i Radę Gosp.; w 2. poł. lat 30., pod presją Niemiec i Włoch, doszło do wzrostu napięć między państwami Małej Ententy: 1937 zostały naruszone warunki sojuszów (układy Jugosławii z Bułgarią i Włochami oraz zgoda Stałej Rady na równouprawnienie Węgier w dziedzinie zbrojeń); podpisanie układu monachijskiego 1938 spowodowało faktyczny rozpad Małej Ententy.
