-
związki międzyfluorowcowe, związki międzyhalogenowe,dwuskładnikowe związki fluorowców określone ogólnym wzorem XYn, gdzie n = 1, 3, 5, 7, a X, Y — atomy fluorowców;
- związki org., w których cząsteczkach występują, zarówno między atomami węgla, jak i atomami węgla oraz atomami innych pierwiastków, tylko wiązania pojedyncze
- związki org., w których cząsteczkach między atomami węgla lub atomami węgla i atomami innych pierwiastków występują wiązania wielokrotne
- związki chemiczne wszystkich prócz węgla pierwiastków chemicznych oraz te związki węgla, jak: tlenki węgla, kwas węglowy i jego sole (węglany), węgliki, kwas cyjanowodorowy i jego sole (cyjanki), które nie są węglowodorami lub ich pochodnymi (tradycyjnie zaliczanymi do związków organicznych).
- chem. → bertolidy.
-
związki nitrowe, nitrozwiązki,związki org. o cząsteczkach, które zawierają grupę nitrową –NO2;
-
związki nitrozowe, nitrozozwiązki,związki org., których cząsteczki zawierają grupę nitrozową –NO;
- związki chemiczne pierwiastka węgla, z wyłączeniem tlenków i siarczków węgla, kwasu węglowego i jego nieorganicznych pochodnych (węglany i wodorowęglany metali i amonu oraz chlorki, niepodstawione amidy i imidy kwasu węglowego), węglików metali, cyjanowodoru, cyjanamidu i kwasu cyjanowego oraz ich soli nieorganicznych, karbonylków metali, zaliczanych do związków nieorganicznych.
-
związki policykliczne, związki wielopierścieniowe,związki org., których cząsteczki są zbudowane z wielu pierścieni; → związki cykliczne.
- związki metaloorganiczne, w których cząsteczkach atom metalu przejściowego znajduje się między 2 równolegle ułożonymi pierścieniami — tzw. struktura typu „sandwicz”, najczęściej pierścieniami cyklopentadienylowymi; metaloceny.
- chem. → daltonidy.
- wiązki org. o wzorze ogólnym [R1R2R3S+]X–, w których naładowany dodatnio atom siarki jest połączony z 3 grupami alkilowymi lub arylowymi oraz z nieorg. lub org. anionem (w tym także anionem hydroksylowym).
- związki chemiczne zbudowane z makrocząsteczek;
- chem. → związki inkluzyjne.
- rzadko używana, dawna nazwa związków koordynacyjnych.
- telekom. → multipleksacja.
- fiz. powierzchnia ciała odbijająca regularnie i niemal całkowicie padające na nią promieniowanie (elektromagnetyczne, sprężyste, cząstek naładowanych);
- fiz. zwierciadło charakteryzujące się możliwością przystosowania kształtu powierzchni odbijającej do zmieniających się warunków pracy układu, w którym to zwierciadło jest wykorzystane.
- fiz. obszar silniejszego pola magnet., od którego odbijają się naładowane cząstki plazmy;
- konstruktor turbin;
