Wyspiański Stanisław, Dziewczyna z fiołkami
Zgłoś uwagę
UWAGA: Po wysłaniu zgłoszenia, otrzymasz wiadomość mailową z prośbą o jego potwierdzenie.
autor — Wyspiański Stanisław
data powstania — 1896
technika — pastel
wymiary — 46,5 × 32 cm
miejsce przechowywania — Muzeum Narodowe w Warszawie
Wyspiański był bodaj najwybitniejszym w sztuce polskiej przełomu wieków mistrzem techniki pastelu, którą posługiwał się szczególnie chętnie w licznych portretach. Portrety Wyspiańskiego są pozbawione wszelkiej oficjalnej pozy, interesuje go wyłącznie syntetyczne uchwycenie charakterystyki fizjonomii i rysu psychologicznego modela. Nierzadko, zwłaszcza w portretach dzieci i dorastających dziewcząt, pastele te są pełne ujmującego intymizmu, czego przykładem jest również reprodukowany portret dziewczynki w czarnej sukience, trzymającej w dłoni, przyciśnięty do ust bukiecik fiołków. Zamyślona i jakby nieobecna, patrząca na widza obojętnym wzrokiem wydaje się być pogrążona całkowicie we własnym wewnętrznym świecie.
Wyspiańskiego od czasów pobytu w Paryżu w latach 90. interesowały w szczególny sposób portrety stojących na progu życia istot. Owe młode modele portretował, akcentując ich naturalność i indywidualizm, są one zawsze w jego sztuce traktowanymi z absolutną powagą osobowościami. Nawet w portretach małych dzieci i podlotkowatych dziewczynek artyście udaje się unikać wszelkiego przesłodzenia i minoderii, będących najczęstszą plagą tego typu przedstawień nie tylko w sztuce XIX w.
W późniejszych portretach Wyspiański operował nerwową i giętką, imponująca swą pewnością linią, podczas gdy w Portrecie dziewczynki z fiołkami nie odgrywa ona jeszcze istotnej roli. Praca ta powstała bowiem we wczesnym okresie twórczości artysty, w kilka lat po zakończeniu studiów w krakowskiej akademii, gdy jeszcze nie zdobył rozgłosu jako poeta i dramaturg. Jego talenty dekoratorskie doszły już jednak wkrótce do głosu podczas wykonywania polichromii kościoła oo. franciszkanów w Krakowie.Katarzyna Nowakowska-Sito
zgłoś uwagę