Wiedeń, 1683

Wiedeń, 1683

W lipcu 1683 roku Turcy oblegli Wiedeń. Cesarz Leopold I zwrócił się o pomoc do innych monarchów europejskich, także do króla polskiego. Wypełniając zobowiązania sojusznicze Jan III wyruszył forsownym marszem w sierpniu spod Krakowa w stronę stolicy cesarskiej. Oddziały koalicji antytureckiej skoncentrowały się w początkach września pod Tulnn. 11 września wojsko dowodzone przez Sobieskiego, uformowane w kilka linii, zajęło stanowiska na wzgórzach na północ od Wiednia. Na lewym skrzydle stały oddziały austriacko-saskie dowodzone przez księcia Karola Lotaryńskiego, w centrum bawarsko-frankońskie von Waldecka, na prawym polskie hetmana polnego Mikołaja Sieniawskiego, królewskie i hetmana wielkiego Stanisława Jabłonowskiego. Armią turecką dowodził wezyr Kara Mustafa. Lewe skrzydło koalicji uderzyło rankiem 12 września w celu przebicia się ku miastu, centrum i prawe związało główne siły wroga. Decydującą szarżę jazdy, w tym polskiej husarii, poprowadził późnym popołudniem sam Jan III. Kilkudziesięciokilometrowy pościg kontynuowała lekka jazda polska.