Pawiany

Pawiany

Pawiany należą do ssaków naczelny — małp wąskonosych. Największymi ich przedstawicielami są widoczne tu pawiany płaszczowe. Są małpami społecznymi, żyjącymi w dużych grupach, liczących nawet po 300 osobników, którym przewodzi największy i najsilniejszy samiec i które są podzielone na zespoły rodzinne, złożone z dorosłego samca i kilku samic z młodymi. Małpy te mają czerwone nieowłosione siedzenia i różowe pyski. Są bardzo ruchliwe, poruszają się na czterech kończynach, ale potrafią też stanąć na tylnych nogach. Wiele czasu poświęcają toalecie, iskając się wzajemnie. Młody pawian rodzi się czarny, początkowo wisi uczepiony brzucha matki, a gdy podrośnie przenosi się na jej plecy. Samce mają długą grzywę spadającą im na ramiona, wyglądającą jak płaszcz, od której pochodzi nazwa tych małp. Samica rodzi przeważnie jedno dziecko. Pawiany są bardzo troskliwymi rodzicami, opiekują się maleństwem, a w przypadku zagrażającego niebezpieczeństwa potrafią zaciekle bronić swojego potomka. Młody pawian dopiero w wieku około 4 lat staje się dorosły — zmienia kolor sierści i oddala się od matki. Pawiany są wszystkożerne, odżywiają się głównie owocami i nasionami, ale również owadami, skorpionami, małymi ssakami. Przystosowały się do ziemnego trybu życia, ale nie zatraciły umiejętności skakania po drzewach i po stromych skałach. Zamieszkują stepy, sawanny i górzyste tereny wschodniej Afryki. W starożytnym Egipcie pawian był czczony i otaczany kultem.