Laszczka Konstanty, Portret Tadeusza Żuka-Skarszewskiego
 
Laszczka Konstanty, Portret Tadeusza Żuka-Skarszewskiego
autor — Laszczka Konstanty
data powstania — ok. 1901
technika — brąz
wymiary — wys. 77 cm
miejsce przechowywania — Muzeum Narodowe w Krakowie
Rzeźbiarski portret Tadeusza Żuka-Skarszewskiego (1858–1933) — powieściopisarza, publicysty i krytyka sztuki — jest ilustracją tej samej koncepcji portretu, jaką w malarstwie realizowali współcześni Laszczce Konrad Krzyżanowski czy Wojciech Weiss. Cała uwaga artysty skupiła się na głowie modela, wyrastającej organicznie wprost z bezkształtnej, chropawej bryły rozbijającej światło. Wiernie została odtworzona jego ascetyczna, skupiona twarz z sumiastymi wąsami, oczyma głęboko osadzonymi pod ściągniętymi brwiami i falującymi, bujnymi włosami.
Mimo „impresjonistycznego” modelunku, rzeźba zachowuje syntetyczny kształt, odznaczający się spotęgowaną ekspresją.
Patrząc na nią odnosimy wrażenie, że jesteśmy świadkami jej narodzin. Artysta zachował bowiem szkicowość ujęcia, chcąc w ten sposób podkreślić fakt, że przerwał swą pracę na etapie uznanym za najbliższy niematerialnej idei, ulotnej, ledwie uświadamianej koncepcji wizerunku, a jego dzieło jest plastycznym zapisem wizji, nie zaś zwyczajnym naśladownictwem potocznej rzeczywistości.
Dariusz Konstantynów
zgłoś uwagę
Ilustracje
Laszczka Konstanty, popiersie Tadeusza Żuka-Skarszewskiego, ok. 1901 — Muzeum Narodowe, Krakówfot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia