Epitafium Wierzbięty z Branic
 
Epitafium Wierzbięty z Branic
data powstania — przed 1425
wymiary — 108 × 92,5
miejsce przechowywania — Muzeum Narodowe w Krakowie
Jest to najstarsze datowane epitafium w malarstwie małopolskim. Mała postać klęczącego rycerza przedstawia stolnika krakowskiego i starostę sanockiego Wierzbiętę z Branic. Obraz pochodzi z kościoła parafialnego św. Grzegorza Wielkiego w Ruszczy pod Krakowem, wzniesionego staraniem i z funduszy tegoż Wierzbięty, który tam też został pochowany. Osobę Wierzbięty poleca Marii z Dzieciątkiem św. Grzegorz Papież. Gest dłoni świętego, spoczywającej na ramieniu rycerza, należał do charakterystycznych motywów przedstawień prezentacji adoranta przez patrona. Asymetryczna kompozycja, z Matką Bożą z Dzieciątkiem po jednej stronie i adorantem polecanym przez swego patrona oraz umieszczoną obok tarczą herbową (tu herby Gryf i Leliwa) po drugiej wywodzi się z płaskorzeźbionych w kamieniu tablic wotywnych występujących często w 2. i 3. ćwierci XV w. Zróżnicowanie skali wielkości osób świętych i adoranta oraz złote tło przenoszą przedstawienie w abstrakcyjną sferę niebiańskiego bytowania.
Tamara Łozińska
zgłoś uwagę
Ilustracje
Epitafium Wierzbięty z Branic fot. T. Żółtowska-Huszcza/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia