życie wewnętrzne

życie wewnętrzne,

w znaczeniu potocznym — świat ludzkich myśli, wyobrażeń, pragnień, doznań i wartościowań moralnych

w znaczeniu teol. –synomim duchowości lub życia duchowego, lub też przeżycia oceniane w świetle określonej religii. Człowiek ujmuje własne istnienie jako psychofiz. jedność (całość) w środowisku, które go otacza, zatem określenie życie wewnętrzne ma sens przenośny (analogiczny); życie wewnętrzne wskazuje na rel.-moralne treści, motywy i cele składające się w powszechnym mniemaniu na życie duchowe człowieka wierzącego w Boga, a wyrażające się w ascezie i modlitwie; życie wewnętrzne stanowi wyraz otwarcia się człowieka na rzeczywistość ponadzmysłową i ponadzjawiskową; dział teologii, którego przedmiotem jest życie duchowe człowieka, bywa popularnie zw. teologią życia wewnętrznego.