zapłodnienie pozaustrojowe

zapłodnienie pozaustrojowe,

med. procedura leczn. mająca na celu zapłodnienie w warunkach laboratoryjnych komórki jajowej przez plemnik;

komórka jajowa kobiety niepłodnej zostaje przeniesiona na podłoże, gdzie zostaje zaplemniona nasieniem mężczyzny; przeniesiona do jamy macicy zagnieżdża się i dalej rozwija jak w przypadku normalnego zapłodnienia; pierwszy poród dziecka „z probówki” odbył się 1978 w Wielkiej Brytanii. Zapłodnienie pozaustrojowe, a zwłaszcza zamrażanie i przechowywanie zamrożonych zarodków ludzkich przygotowanych do wszczepienia, wywołało wiele dyskusji dotyczących m.in. granic ingerencji med. w powstawanie życia.