włośnica

włośnica,

med. inwazyjna choroba ogólnoustrojowa wywołana spożyciem mięsa zakażonego larwami włośnia krętego;

przebieg zależy od ilości spożytych z mięsem larw włośni; w fazie jelitowej — okres namnażania się larw — mogą występować pobolewania brzucha i biegunka; z jelit włośnie wędrują z krwią do mięśni, gdzie się osiedlają — faza mięśniowa: występuje obrzęk okolicy oczodołów, bóle mięśni okoruchowych i in. poprzecznie prążkowanych (kończyn dolnych i górnych, mięśni przepony) oraz gorączka; po osiedleniu się larw w mięśniach następuje ich wzrost kosztem białka ustroju gospodarza, dorosłe larwy zwijają się spiralnie, otaczają torebkę łącznotkankową i pozostają w ustroju. Zapobieganie włośnicy polega gł. na kontroli wet. mięsa oraz nie spożywaniu go w stanie surowym czy półsurowym; włośnica występuje zwykle w postaci zachorowań grupowych, np. rodzinnych lub obejmujących wiele osób (np. zaopatrujących się z tego samego źródła).