winobluszcz
 
Encyklopedia PWN
winobluszcz, Parthenocissus,
rodzaj roślin drzewiastych z rodziny winoroślowatych;
10–15 gat. pnączy występujących w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej (w Europie hodowany); czepia się podpór wąsami czepnymi lub przylgami; liście pojedyncze lub dłoniasto złożone; kwiaty zielone zebrane w baldachogrona; owoc — jagoda (zwykle granatowa); w Polsce stosuje się powszechnie do pokrywania murów winobluszcz pięciolistkowy (P. quinquefolia), pochodzący z Ameryki Północnej, jesienią przebarwiający się na czerwono; spotyka się też winobluszcz trójklapowy (P. tricuspidata), z Japonii, Płw. Koreańskiego i Chin; winobluszcz jest mało wrażliwy na zanieczyszczenia miejskie (np. kurz i dymy).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia