trombita
muz. lud., huculski instrument muz., z grupy aerofonów ustnikowych (aerofony);
[węg. < rum.],
trembita,
trombita
Encyklopedia PWN
drewniana trąba o prostej rurze dł. do 4 m, wykonana m.in. z wydrążonej gałęzi świerkowej, służąca dawniej gł. jako pasterski instrument sygnalizacyjny (posługiwano się nią do niedawna na Podhalu); podobne instrumenty występują także na Mazowszu (ligawka), na Pomorzu (bazuna), u górali alpejskich (róg alpejski — alphorn).
