topika
[gr.]:
topika
Encyklopedia PWN
1) Wiedza (nauka) o toposach;
2) repertuar stałych obrazów, motywów, tematów i sposobów wysławiania się utrwalonych w literaturze eur. (także w postaci retorycznych loci communes, tj. sprawdzonych pod względem skuteczności schematów argumentacji i perswazji, których repertuar również określa się mianem topiki), traktowanych jako świadectwo ciągłości tradycji śródziemnomor. lub uzewnętrznienie wzorców archetypicznych; takie rozumienie topiki wprowadził E.R. Curtius (Europäische Literatur und lateinisches Mittelalter 1948).
