toksoplazmoza
med. choroba inwazyjna wywołana przez pierwotniaka toksoplazmę (Toxoplasma gondii);
[gr.],
toksoplazmoza
Encyklopedia PWN
występuje na wszystkich kontynentach, zarażenie jest dość powszechne, istnieją jednak dość zasadnicze różnice uwarunkowane sposobem odżywiania się ludzi; źródłem zarażenia się człowieka w ok. 90% jest surowe lub półsurowe mięso, w pozostałych przypadkach zarażenie następuje przez przypadkowe spożycie oocyst tego pierwotniaka, znajdujących się w odchodach zwierząt kotowatych; podczas choroby przez ok. 20 dni kotowate wydalają z kałem zarazki (oocysty), co prowadzi do zakażania się innych zwierząt, wolno żyjących i domowych (myszy, świnie, drób); w tkankach zwierząt i ludzi pierwotniak bytuje przez wiele lat, ale nie jest wydalany na zewnątrz.; u ludzi do 20 r. życia zakażeniu ulega 10–20% populacji, w wieku powyżej 50 lat — 60–80%; większość zakażeń u ludzi przebiega skąpo- lub bezobjawowo, rzadziej — jako postać węzłowa (powiększenie różnych grup węzłów chłonnych), oczna (z zapaleniem siatkówki i naczyniówki), czy z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego lub mięśnia serca; zakażenie ciężarnej może spowodować uszkodzenie płodu (postać wrodzona).
