tłumik

tłumik,

wojsk. urządzenie mocowane na wylocie lufy broni palnej (gł. strzeleckiej) w celu zmniejszenia huku wystrzału (t. dźwięku) lub jasności płomienia „wypływającego” z lufy w ślad za pociskiem (t. płomienia);

działanie t. dźwięku polega na obniżeniu ciśn. i temperatury opuszczających lufę gazów prochowych oraz „rozciągnięciu” w czasie ich wypływu; skuteczność t. dźwięku zależy gł. od długości i objętości t., która powinna być 2-krotnie większa od objętości lufy; t. płomienia, stosowane w celu utrudnienia lokalizacji stanowiska ogniowego, są wykonane np. w postaci rury stożkowej, węższym końcem mocowanej na części wylotowej lufy; t. ten obniża temperaturę wyprowadzanych gazów prochowych w wyniku ich rozprężania.