teatyni, kajetanie, Zakon Kleryków Regularnych Teatynów, Ordo Clericorum Regularium Teatinorum (CR, CRTh),
zakon o charakterze apostolskim, zał. 1517 w Chieti (dawniej Theate, stąd nazwa zakonu)
teatyni
Encyklopedia PWN
przez św. Kajetana wespół z biskupem Chieti J.P. Caraffą (późniejszy papież Paweł IV); zatwierdzony 1524 przez papieża Klemensa VII; gł. cele: odrodzenie duchowieństwa diecezjalnego i misje wśród ludu; w XVII w. teatyni odegrali ważną rolę w doprowadzeniu do zawarcia unii części Kościoła ormiańskiego z Kościołem rzymskokatol.; do Rzeczypospolitej sprowadzeni 1664, gdzie zał. 2 kolegia dla młodzieży męskiej — we Lwowie (dla Ormian) i Warszawie; wychowankiem teatynów był Stanisław August Poniatowski; teatyni opuścili ziemie pol. w końcu XVIII w.; w XIX w. nastąpił stopniowy upadek zakonu, którego powolne odrodzenie rozpoczęło się dopiero na pocz. XX w., za sprawą papieża Piusa X.
