teatr paniczny,
koncepcja w dramaturgii i teatrze XX w., sformułowana na początku lat 60. przez F. Arrabala, R. Topora, A. Jodorowskiego i J. Sternberga;
teatr paniczny
Encyklopedia PWN
w dążeniu do wywołania u widza wstrząsu i przerażenia przedstawienie miało być konstruowane (na zasadzie happeningu) jak barbarzyński rytuał, podczas którego postaci, przekraczając religijne, seksualne i polityczne tabu, odkrywają nieznane sfery własnego „ja”.
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
