szyfrator
 
Encyklopedia PWN
szyfrator,
urządzenie mech. lub elektromech. (obecnie także układ elektroniczny) służące do szyfrowania.
Do najbardziej znanych sz., zw. dawniej maszynami szyfrującymi, należą maszyny rotorowe i maszyny Hagelina, a gł. częścią obu rodzajów tych maszyn jest zespół niezależnie obracających się kół (dysków) szyfrujących. Do maszyn rotorowych zaliczała się Enigma, skonstruowana na pocz. XX w. w Niemczech przez A. Scherbiusa i stosowana przez Niemców podczas II wojny światowej; składała się z obracających się dysków (3–5), zw. rotorami, klawiatury z 26 klawiszami, oznakowanymi literami alfabetu łac. (do wprowadzania tekstu), oraz 26 lampek oznakowanych literami; na obu stronach każdego dysku znajdowało się 26 styków elektr. odpowiednio połączonych ze sobą kablami, a naciśnięcie litery klawiatury powodowało zapalenie się lampki z odpowiadającą jej literą kryptogramu; początkowy klucz był określany przez szyfranta (przez ustawienie rotorów i wybór sposobu połączenia styków). W maszynach Hagelina (wynalezionych w latach 20.–30. XX w. w Szwecji przez B. Hagelina i używanych przez kilkadziesiąt lat) zastosowano koła szyfrujące z kołkami (np. maszyna C-48 jest wyposażona w 6 kół mających odpowiednio 17, 19, 21, 23, 25 i 26 kołków) i klucz szyfru, określany ustawieniem kołków i początkowym ustawieniem kół.
Obecnie jako sz. (deszyfratorów) używa się specjalizowanych układów scalonych (koder); mogą one stanowić odrębne urządzenie lub wchodzić w skład urządzenia lub układu telekomunikacyjnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia