szpada
wojsk.:
[wł.],
szpada
Encyklopedia PWN
1) broń sieczna o wąskiej prostej głowni obosiecznej; używana w Europie XVII–XIX w.; w Polsce w powszechnym użyciu od XVIII w. jako broń oficerów cudzoziemskiego autoramentu, piechoty i artylerii;
2) sport. broń kolna o trójkątnym przekroju klingi i dużym koszu, używana w szermierce do rozgrywania konkurencji zw. również sz.; sz. sportowa jest wierną kopią francuskiej sz. pojedynkowej z XIX w.; długość klingi do 110 cm, masa do 770 g; w walce na sz. polem trafienia jest całe ciało; od 1934 trafienia rejestruje się aparaturą elektr.; od 1900 — konkurencja olimpijska; od 1984 — walkę na sz. uprawiają także kobiety (1989 — pierwsze mistrzostwa świata); do 2004 pol. szpadziści wywalczyli na igrzyskach 2 medale w konkursach drużynowych — srebrny (1980) i brązowy (1968).
