szango

szango,

synkretyczna religia afrokatol. na Trynidadzie (Małe Antyle);

gł. bogiem jest afryk. Szango (Shango), bóg gromu i świętych bębnów batá, identyfikowany z katol. św. Janem Chrzcicielem; charakterystyczną cechą sz. jest obecność w nim lokalnej (karaibskiej) mitologii, w której istotną rolę odgrywają bóstwa złe i szkodliwe (demony); ważne miejsce w sz. zajmują obrzędy wtajemniczenia; równie ważne miejsce zajmuje wielka doroczna ceremonia ku czci boga Szango, połączona ze składaniem ofiar ze zwierząt i roślin, wspólną ucztą wyznawców, śpiewami, tańcami i zbiorowym opętaniem; miejscami świętymi kultu sz. są tzw. chapelles, które składają się z zespołu kaplic (gł. jest zawsze poświęcona bogu Szango); symbole religii katol. umieszcza się na ołtarzu kaplicy gł., natomiast przedmioty kultu wskazujące na tradycje afryk. — na podłodze.