system departamentalny
 
Encyklopedia PWN
system departamentalny,
organizacyjny model władzy wykonawczej, w którym każdy departament ma określony ustawowo zakres spraw dotyczący pewnej dziedziny administracji państwowej;
osoba stojąca na czele departamentu (minister, dyrektor) kieruje samodzielnie jego pracami i rozstrzyga sprawy wchodzące w zakres jego właściwości; szefa departamentu wybiera parlament, ale nie może go odwołać w czasie kadencji; szefowie departamentów tworzą organ kolegialny (radę) będący najwyższym organem wykonawczym i stojącym ponad departamentami, podejmuje on najważniejsze decyzje przekraczające zakres kompetencji jednego departamentu; członkowie kolegium są równouprawnieni, parlament wybiera z ich grona przewodniczącego, który pełni funkcje głowy państwa; występuje w Szwajcarii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia