symultanizm
 
Encyklopedia PWN
symultanizm
[łac. simul ‘równocześnie’],
szt. plast. odmiana malarstwa abstrakcyjnego, zainicjowana 1912–13 przez R. Delaunaya, opierająca się na zasadzie kontrastu symultanicznego, definiowanego jako wzajemne uzupełnianie się i potęgowanie barw, ujmowanych w abstrakcyjne kręgi;
określenie symultanizmu zaczerpnął Delaunay z rozprawy E. Chevreula De la loi du contraste simultanté des couleurs... (1839), którą interesowali się już poprzednio neoimpresjoniści; przez zasadę kontrastu symultanicznego rozumiał Delaunay wzajemne uzupełnianie się i potęgowanie działań barwnych, komponowanych w nie przedstawiające kręgi; zasadę symultanizmu przejęła od niego jego żona S. Delaunay-Terk. G. Apollinaire próbował 1914 rozszerzyć zakres pojęcia symultanizmu, wskazując na to, że posługiwali się nim również futuryści, a problem równoczesnego ujmowania różnych aspektów przedmiotu interesował od 1907 P. Picassa i G. Braque’a, potem zaś również innych kubistów, jak i na to, że zbliżonymi zagadnieniami zajmowali się M. Duchamp i F. Picabia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia