superikonoskop
lampa analizująca, której działanie jest oparte na wykorzystaniu fotoemisji (emisja elektronów);
[łac.-gr.],
ikonoskop obrazowy, emitron,
superikonoskop
Encyklopedia PWN
stanowi udoskonaloną konstrukcję ikonoskopu; obraz opt. jest rzutowany na półprzezroczystą fotokatodę, co powoduje emisję z niej elektronów, które są ogniskowane na tzw. elektrodzie akumulującej; powstaje tam (m.in. w wyniku emisji wtórnej elektronów) kopia ładunkowa obrazu, odczytywana wiązką szybkich elektronów (przetwornik wizyjny); s., oprac. 1931–36 w bryt. firmie Marconi, umożliwił przeprowadzenie pierwszej transmisji telew. spoza studia; w latach 50. XX w. zastąpiony przez superortikon.
