sudoku
 
Encyklopedia PWN
sudoku
[jap. su ‘liczba’, doku ‘pojedynczy’, ‘samotny’],
logiczna gra matem.;
łamigłówkę, podobną do współczesnego s. (tzw. kwadraty łac., których pola należało wypełniać cyframi i literami), wymyślił 1873 szwajc. matematyk L. Euler; zasady s. we współcz. formie oprac. 1979 Amerykanin H. Garns, nazywając swoją grę „number place”; 1984 grę po raz pierwszy zaprezentowano w Japonii, gdzie nadano jej obecną nazwę; od 2004 spopularyzowana w Europie jako rozrywka umysłowa dołączana do gazet o wysokich nakładach (po raz pierwszy w londyńskim „The Times”; polega na odpowiednim wypełnieniu diagramu — planszy o wymiarach 9 x 9 pól, podzielonej na mniejsze kwadraty o wymiarach 3 x 3 pola, przy czym niektóre pola (maksymalnie 30) są na wstępie symetrycznie wypełnione cyframi; gra polega na takim wypełnieniu diagramu, aby w każdym 9-polowym wierszu planszy i każdej 9-polowej kolumnie oraz w każdym kwadracie, znalazły się cyfry od 1 do 9, przy czym cyfry w kwadracie oraz kolumnie i wierszu nie mogą się powtarzać; istnieją też inne odmiany s., m.in.: składające się z pięciu kwadratów połączonych ze sobą w kształcie litery X, trójwymiarowe w kształcie kostki o boku skłądającym się z 9 pól oraz bez wpisanych cyfr początkowych, lecz z zaznaczonym obszarem, dla którego jest określona suma cyfr. W s. są organizowane krajowe i ogólnoświat. zawody; pierwsze mistrzostwa Polski (2005), zorganizował tyg. „Polityka”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia