suchodrzew

suchodrzew, suchokrzew, Lonicera,

obecnie podrodzaj (Lonicera) z rodziny przewiertniowatych, obejmującym gat. krzewiaste (dawniej samodzielny rodzaj) połączony z dawnym rodzajem wiciokrzew (obejmujący pnącza) w rodzaj zbiorczy, który nosi nauk. nazwę Lonicera (wiciokrzew i suchodrzew) i liczy ok. 180 gat. występujących na półkuli północnej;

liście zimozielone lub opadające na zimę, pojedyncze, całobrzegie, rzadko — klapowane, nakrzyżległe, u wiciokrzewów liście zrośnięte na szczytach pędów kwitnących tworzą jakby talerzyki nanizane na pęd; kwiaty zrosłopłatkowe, z dłuższą lub krótszą rurką, często wonne i zapylane przez ćmy (zmierzchnikowce); owocem są jagody, często zrośnięte po dwie, zwykle trujące, ale u niektórych gat. — jadalne i smaczne; w Polsce rosną 2 gat.: suchodrzew pospolity (d. wiciokrzew suchodrzew, L. xylosteum), na niżu i w niższych partiach gór, krzew o szarozielonych, owłosionych liściach i błyszczących, wiśniowoczerwonych owocach, bardzo twarde drewno tego suchodrzewu jest wykorzystywane w tokarstwie; suchodrzew czarny, L. nigra, o granatowoczarnych owocach, rosnący w rozproszeniu w lasach regla dolnego i górnego Sudetów i Karpat; liczne gat., mieszańce i odmiany ogrodowe uprawiane — także w Polsce — jako krzewy i pnącza ozdobne, m.in. suchodrzew tatarski, L. tatarica, niewybredny, wytrzymały na mrozy krzew o białych lub różowych kwiatach i drobnych, czerwonych jagodach.