sterownik

sterownik, ang. controller,

inform. układ elektroniczny umożliwiający połączenie urządzenia peryferyjnego z magistralą (inform. ) komputera i nadzorujący przepływ danych między nimi.

S. przekształca polecenia i dane z postaci dogodnej dla procesora i pamięci na postać odpowiednią dla urządzenia; pozwala odizolować oprogramowanie komputera od szczegółów realizacji urządzeń peryferyjnych; zwykle s. jest wyposażony w bufor w celu zwiększenia szybkości transmisji; w najprostszym przypadku procesor przekazuje za pośrednictwem magistrali polecenie wykonania operacji (np. wydrukowania znaku lub odczytania bloku danych z dysku), a następnie przesyła przez magistralę dane, w miarę jak staje się to możliwe; aby zmniejszyć obciążenie procesora, s. może przesyłać dane bezpośrednio do lub z pamięci operacyjnej (tryb DMA, ang. Direct Memory Access), za pomocą przerwania, informując procesor o zakończeniu operacji urządzenia; może też wykonywać dodatkowe funkcje (np. sterownik monitora graficznego tworzy mapę bitową obrazu); w komputerach osobistych s. może być zainstalowany na wymiennej karcie. Niekiedy terminem „sterownik” określa się program obsługi (ang. driver) urządzenia.