sprawność

sprawność,

filoz. w nurtach filoz. nawiązujących do arystotelizmu trwała zdolność do dokonywania czegoś, nabyta poprzez działanie;

rozróżnia się kilka rodzajów s.; s. fizyczne lub fizjol. dotyczą podstawowych aspektów życia człowieka (np. jedzenie, chód), s. praktyczne — rozmaitych umiejętności zawodowych (np. pisanie, rzemiosło) bądź artyst. (np. malowanie, śpiewanie), s. intelektualne — umiejętności zdobywania wiedzy i weryfikacji jej prawdziwości; wyróżnia się też specyficzne sprawności moralne, dotyczące spełniania czynów prowadzących do dobra moralnego; filoz. koncepcja s. była i jest próbą uniknięcia 2 skrajnych i nieadekwatnych poglądów na ludzkie zachowanie: pierwszego widzącego człowieka jako zespół „ślepych” nawyków kształtujących się pod wpływem zewn. bodźców, drugiego traktującego człowieka jako podmiot w pełni samodzielny i autonomiczny, swobodnie dysponujący samym sobą.