sępy
 
Encyklopedia PWN
sępy,
grupa ptaków drapieżnych o nagiej skórze głowy i szyi zaliczana do rodziny jastrzębiowatych;
14 gat., występują w Afryce, południowej Azji i południowej Europie; do Polski sporadycznie zalatują 3 gat.: sęp płowy, Gyps fulvus (dł. 110 cm, rozpiętość skrzydeł 2,5 m), gnieżdżący się na wysokich skałach w południowej Europie i północnej Afryce, sęp kasztanowaty, Aegypius monachus (tej samej wielkości), zamieszkujący środkową i wschodnią Azję, południową Europę i północną Afrykę, ścierwnik; do sępów należy także orłosęp brodaty; dawniej rozróżniano sępy Nowego Świata (ścierwniki z Ameryki Południowej i Ameryki Północnej), i sępy Starego Świata; głowa i szyja nagie, pokryte bardzo rzadkim puchem; skrzydła wielkie i szerokie; latają powoli, lecz wytrwale; żywią się padliną; pożyteczne ze względów sanitarnych; w niektórych krajach otaczane kultem.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sępy zakapturzone (Necrosyrtes monachus) fot. G. Lisik/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia