separacja gruntów
 
Encyklopedia PWN
separacja gruntów,
oddzielenie gruntów chłopskich od dworskich, głównie w celu ulepszenia metod i form uprawy roli;
przeprowadzana zwłaszcza w 1. połowie XIX w. w krajach południowej, środkowej i wschodniej Europy; na ziemiach polskich zapoczątkowana 1805 w zaborze pruskim, dokonywana łącznie z podziałem wspólnot i scalaniem gruntów; w Królestwie Polskim ok. 1815–1860 separowano początkowo grunty w dobrach rządowych, później także prywatnych, w tych ostatnich czasem połączona z rugami chłopskimi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia