sarkofagi egipskie

sarkofagi egipskie,

forma trumny, która pojawiła się w IV tysiącleciu p.n.e. w Egipcie. Ze względu na kształt rozróżnia się s.e.: skrzyniowe (arch.), imitujące komorę grobową, kaplicę kultową czy pałac król., z wiekiem płaskim lub sklepionym, i antropoidalne, naśladujące kształt człowieka; na wieku zmarły mógł być przedstawiony w uroczystym stroju i peruce lub (znacznie częściej) jako mumia. S.e. wykonywano z kamienia (m.in. granit, bazalt, kwarcyt, alabaster), metalu (złota, srebra), drewna (gł. sykomory, także cedru, akacji), kartonażu, wypalonej gliny, również z łodyg i włókna papirusu. Królów i dostojników najczęściej składano w kilku sarkofagach, umieszczanych kolejno jeden w drugim; przykładem wieloczęściowego zespołu s.e. był grób Tutanchamona: mumia króla przykryta złotą blachą spoczywała w złotej (antropoidalnej) trumnie, ta z kolei w kolejnych 2 sarkofagach drewnianych obitych złotą blachą, następnie w skrzyniowym sarkofagu kamiennym (z kwarcu), a ten był obudowany 4 kaplicami z drewna pokrytego złotą folią. Sarkofagi były drogie, a więc nieosiągalne dla większości ludzi; często zdarzały się wypadki przywłaszczania sarkofagu należącego do kogoś innego, co łączyło się z usunięciem w inskrypcjach imion i tytułów pierwszego właściciela i zastąpieniem ich nowymi.